przeciwciała

Gdyby można było sprzedawać łzy z pewnością byłabym miliarderką:)
Ciągle się zastanawiam czy ja taka beksa jestem?Czy po prostu nie umiem przywyknąć do widoku mojego cierpiącego dziecka?!Naprawdę przeszedł już bardzo wiele, w różnym stanie go widziałam, ale za każdym razem jego ból i cierpienie, jego płacz i rozdrażnienie w pierwszej chwili wywołują u mnie łzy. Nie jestem w stanie iść gdzieś i się wypłakać, bo na to wygląda, że mam niezmierzone i jakby odnawialne pokłady łez.
Już od piątku Marcin otrzymuje tabletki przeciwpadaczkowe (już to mało przyjemnie brzmi), żeby nie było szoku dla organizmu i żeby zmniejszyć odbiór bólu. Każdy lek ma wpływ na nasz organizm, jego też bardzo zmieniają, jego samopoczucie, emocje. W poniedziałek dostał równo z przeciwciałami również "ładny" zestawik leków- przeciwwymiotne, morfinę. Jego złość, ból i płacz w momencie otrzymania przeciwciał znowu nie były najprzyjemniejszym widokiem:(, to po prostu rozrywa serce, we dwójkę ciężko było nam dać mu radę. W końcu zasnął i spał do wtorku, aż kazali mi go budzić, zmniejszyli mu morfinę, ale mimo wszystko jego aktywność jest bardzo ograniczona, a do tego ma pulsoksymetr założony na nóżkę, więc odruchowo zasłania nogi kołderką. Jest cały obrzęknięty, ma wzdęty brzuszek, ale póki co teraz nie uskarża się na żaden ból. Gorączka towarzyszy mu nieustannie (akurat u niego taka reakcja na interleukinę), co jakby potęguje złe samopoczucie.
Ale dzisiaj tj w środę odłączyliśmy pulsoksymetr (czyli urządzenie mierzące jego oddech) i wyruszyliśmy na podbój korytarza, to potem za żadne skarby nie chciał wrócić na salę i do łóżka, no ale zasady terapii są nieubłagane i trzeba było wrócić na zastrzyk, żeby złagodzić ból mama opowiadała bajki i czytała książkę, no i zmogło biedactwo:) Teraz sobie słodko chrapie.
Może i dziś zmniejszą dawkę morfiny, a potem to już tylko lepiej i lepiej:) No ale pobeczeć też sobie muszę:)
Trudny to widok i bolesny, kiedy gaśnie uśmiech malucha a jego twarz wykrzywia ból i cierpienie. TRUDNY i BOLESNY.
 mama