przed szpitalem

Mamy już za sobą pierwszy tydzień interleukiny, wyniki Marcinka spadają, lecą płytki krwi i hemoglobina, próby wątrobowe są podniesione, no niestety tak się dzieje. Porównując do tego, co było za pierwszym razem to i tak mogę powiedzieć, że jest lepiej, apetyt wciąż dopisuje (dobrze, że mamy babcine zupki:) ), gorączka jest, ale nie utrzymuje się tak długo. Dziś zaczynamy te nieszczęsne tabletki, które mają za zadanie zmniejszyć odczucie bólu, ale niestety też powodują, że Marcin jest senny, apatyczny, jednym słowem marudny, ale damy radę, gdyż mamy ze sobą niezły zestaw urodzinowy wycinankowo-klejowy:)

Generalnie staram się mu wypełniać czas zabawą, malowaniem, czyli taka terapia zajęciowa i dla niego i dla mnie.
W poniedziałek zaczynamy przeciwciała, a więc pakujemy walizki i przenosimy się na szpitalne łoże. Mocno wierzę w naszego Zucha, że podoła temu zadaniu, bo posiada niesamowitą zdolność widzenia dobrych rzeczy i cieszenia się z nich (np. to nic, że w szpitalu będzie zastrzyk, ale będzie też koleżanka, z którą się lubi bawić, więc...chce jechać do szpitala:) )
I tym optymistycznym akcentem kończę, życząc dobrego weekendu, ale ale... kciuki mocno zaciśnięte:)

mama